Hoe gastvrij is Kroatie?

Zo, het heeft weer even geduurd, maar hier ben ik dan weer met een update vanuit zonnig Kroatie.

Ik zal beginnen bij de reis hier naartoe, om 5 uur opgestaan in het vieze hostel (waar ik nog steeds foto's van moet plaatsen, maar op een of andere manier weigeren alle USB-poorten mijn kaartlezer....dus geduld!). Tot mijn verbazing waren veel bedden leeg, de roomies waren gaan stappen, en ze waren dus waarschijnlijk nog ergens dronken in een kroeg aan het feesten. Ach, lekker rustig, kon ik op m'n gemakje zo zachtjes mogelijk al mijn spullen pakken. :) Lees: op je tenen lopen, zachtjes je spullen bij elkaar verzamelen, niet teveel met ritsen klooien en zo snel mogelijk alles buiten de dorm room naar de common room slepen om zo je roomies (die paar die er wel lagen...) niet wakker te maken. Om 5.15 geklop op de deur....ik deed niet open, want ja je weet maar nooit...tot ik bekende stemmen hoorden. Het waren de Argentijnen die gisteren waren aangekomen. Waaronder een die een exchange in Amsterdam had gedaan en daar een tattoo met de tekst 'gezellig' had laten zetten....je moet er gek genoeg voor zijn zeg ik, maargoed. Die stonden dus voor de deur met hun dronken koppen, zopnder sleutel en waren zo blij dat ik open deed dat ze me massaal om de nek vlogen. Heel aardig van ze, maar niet alcoholwarm had ik liever niet zo van dichtbij hoeven ruiken ;) Snel daarna kwamen er meer roomies binnen vallen en van de andere kamer nog een groep van 7 Nederlandse jochies die volgens mij voor het eerst op vakantie waren zonder ouders en er dus een sport van maakten wie het meeste bier kon drinken. Het was dus een gezellige boel om 5.30 in Boedapest....de city that never sleeps... ofzoiets ;) Maargoed, om 6.15 de trein naar Zagreb en ik was blij dat ik had gereserveerd (voor 800 florint, dat is ongeveer 3 euro) want het was goed druk. Na wat slapen, muziek luisteren, naar buiten kijken (al die stationnetjes, het is geweldig om te zien!) waren we tegen 11.00 uur bij de grens met Kroatie, waar de gehele trein aan een strenge douane controle werd onderworpen. In mijn coupe een Fransman, die met vrienden op reis was, maar die zaten in een andere coupe. Een van hen werd de trein uitgezet omdat zijn paspoort was verlopen, reden voor de douane om de Fransman uit mijn coupe ook even aan een check te onderwerpen. En jawel, de speurneus van deze douanier werkte goed, binnen no time had hij een zakje wiet te pakken......OEPS!! De Fransman kreeg een kop als een tomaat en zei dat het uit Amsterdam kwam en dat hij het vergeten was eruit te halen.....jaja... ;) Na deze verklaring werd zijn complete backpack overhoop gehaald en werd hij uit de trein gezet. Fijn dat ik daarna nog een keer mijn paspoort mocht laten zien met daarop mijn Nederlandse identiteit....je weet wat ze zeggen over Amsterdam en drugs....Dus....ook ik en de 4 Engelsen die eveneens in dezelfde coupe zaten konden ons klaarmaken voor een flinke controle. Where are you going, anything to declare? How long do you stay in Croatia, you use drugs? Are you travelling alone? Wat een vragenvuur, en daarna ook nog de backpack open en alles, maar dan ook alles eruit......heel charmant, zo'n coupe vol met vuile was, slippers, souvenirs en toilettassen ;) Gelukkig werden we na een dikke 3 kwartier onschuldig bevonden en konden we eindelijk verder. De Fransman lieten we helaas huilend op het perron achter.....arme ziel, maarja ook wel een beetje dom natuulijk! ;)

In Zagreb aangekomen met de tram een flink stukje naar het hostel afgelegd. Ik verbleef in het Ravnice Youth hostel wat gerund wordt door een gezellige familie. Ik had hier afgesproken met So Jin, een meisje uit Korea wat ik in Salzburg had ontmoet. Samen hebben we boodschappen gedaan en genoten van de gratis soep die de eigenaresse van het hostel elke dag maakt. 'good and healthy soup' zoals ze het zelf omschrijft. En we moesten vooral maar veel nemen want als backpacker kan je wel een beetje energie gebruiken, tja daar heeft ze een punt :)
In plaats van de 4 bed dorm die ik had geboekt lagen So Jin en ik in een 3 bed dorm, en stiekem hoopte we dat er niemand bij zou komen, konden we gezellig keten en chips eten onder de dekens....net als op schoolkamp hihi ;) Helaas werden we tegen de avond verrast met de komst van een stinkende Sloveense met grijze haren die echt de meest idiote onzin uitkraamde. De kamer was te warm, het bed te hoog, de douche niet goed en nadat ik probeerde een gesprek aan te knopen 'where are you from, are you on holiday?' kreeg ik een vaag verhaal te horen dat ze uit Slovenie was gezet omdat je daar alleen maar kunt wonen als je Moslim bent, blablabla....het ging echt nergens over en ik snapte er geen bal van wat ze bedoelde. Vaag mens.....ik hoopte dat ze snel ging douchen want je kon haar van een kilometer afstand al ruiken, bah! Voorzichtig heb ik naar aanleiding van haar gezeur over de kamer een beetje aangedrongen dat ze bij de receptie dan maar even moest vragen of ze een andere kamer hadden, en de volgende morgen was ze vertrokken, hoera! Die dag zijn So Jin en ik samen de stad in geweest, wat sights bezocht, en heel belangrijk, een kraamkadootje gekocht voor baby Stella, die die nacht was geboren! Bij deze nog een keer mijn felicitaties aan mama Laura, papa Ruud en grote broer Joep! Ik moet helaas nog even wachten om kennis te maken, maar geloof mij, ik heb de hele dag rondgelopen met een glimlach van oor tot oor :)
Na de Chapel (die helaas in de steigers stond) te hebben bezocht en wat andere sights, was het tijd voor een koud biertje op het terras. Het museum for broken relationships (hoe verzinnen ze het!) hebben we maar overgeslagen, we wilden deze vreugdelijke dag niet verpesten met zoiets ;) 's Avonds hebben we genoten van live muziek in de tuin van het hostel. Engelse en Kroatische meezingers kwamen voorbij en het was erg gezellig. Ik zat helaas dichtbij en was omdat ik automatisch mee ging zingen steeds de lul omdat de zanger dan stopte en ik dat niet door had (en dan zat ik nog wel zo dichtbij...) Ach ja, na nog wat 'we want more' geroep kreeg ik een speciale toegift en moest de charmes van deze Kroatische zanger maar even in ontvangst nemen....ach ja ;) Daarna nog een biertje gedronken en op tijd naar bed.

Want vrijdag stond ons tripje naar de Plitvice meren op het programma, iets waar ik erg naar uit keek. Het weer was goed, de bus op tijd en de reis er naartoe duurde al met al nog geen 3 uur, dus dat was goed te doen. Eenmaal daar de populaire route gevolgd langs alle watervallen en prachtig blauwe meren. Onvoorstelbaar mooi hoe blauw die zijn! Het is echt een fantastisch gezicht. Je loopt over houten bruggetjes tussen en over het water, je klimt over bergen en daalt weer af naar de meren, onderweg kom je de meest prachtige watervallen en planten tegen. Echt de moeite waard als je ooit eens naar Kroatie gaat! Eenmaal op de top konden we gelukkig afdalen met een treintje, de beentjes waren immers best wel moe. Om 5 uur de bus terug naar Zagreb, waar we tot de schokkende ontdekking kwamen dat ons eten en ons bier was verdwenen uit de koelkast!! Beetje jammer, maar al snel hadden we door dat de Bulgaren die we diezelfde ochtend hadden gezien in de tuin (om 8 uur nog aan het bier....) waarschijnlijk de boosdoeners waren. Dus ja, na al dat gewandel kon er ook nog wel een wandelingetje naar de supermarkt af. Dus snel een nieuw biertje gekocht en een instant pasta gekookt, wat boven verwachting goed smaakte! :)

De volgende dag was het helaas tijd om afscheid te nemen van dit onwijs gastvriendelijke hostel, ze zijn zo behulpzaam en zoeken alles voor je uit, echt super! Zo verliet ik het hosel dus met een complete bustijdentabel voor de bus naar Zadar, ik had bedacht dat ik nog wel een dagje naar de kust wilde, en dat kan in Kroatie het beste met de bus, gezien het feit dat de trein er hier 7 uur over doet.....Met de bus ben je er in 3 uur :)
Eenmaal aangekomen had ik gemaild naar het hostel waar ik zou verblijven dat ik zou bellen als ik er zou zijn omdat ze hadden aangeboden me op te halen van het busstation. Altijd fijn natuurlijk, maar dat schoot niet op toen mijn telefoon weigerde te bellen. Leuk, heb ik zo'n hippe smartphone, maar kan ik er in Kroatie niet eens mee bellen!! Beetje jammer weer. Gelukkig bestaan er hier nog wel telefooncellen (op dit busstation staan er wel 4! ik heb ze allemaal geprobeerd). Dus heb ik een kaart gekocht en het op die manier geprobeerd, maar helaas kreeg ik geen gehoor. Na twintig keer proberen heb ik maar een biertje gedronken op het terras, in de hoop dat het na een half uurtje wel zou lukken, maar helaas. Gelukkig was er hulp van buitenaf en heb ik via de sms wat andere nummers doorgekregen van paps, maar ook dit werkte helaas niet. Uiteindelijk liep ik al twee uur rond op het busstation en moest ik mezelf even tot de orde roepen; gaan we nog wat actie ondernemen, of blijven we hier doelloos rondjes lopen?? Uiteindelijk maar een veel te dure taxi gepakt, kostte maar 50 kuna (ongeveer 6 euro) zei die mevrouw, maarja, weet ik veel hoe ver dat hostel is, ik heb alleen een adres....en dan nog maar hopen dat die taxichauffeur je een beetje de goeie kant op stuurt...Gelukkig was dit wel het geval, en stond ik nog geen 5 minuten later voor het hostel/appartement waar eigenaresse Mira me heel hartelijk ontving. Ik vertelde mijn verhaal en ze bleef maar 'Oh, I'm so sorry' zeggen. Kon zij niets aan doen natuurlijk, uiteindelijk werkte die public phone gewoon niet denk ik. Maargoed, ik werd in een stoel geparkeerd, kreeg een koud glas sinas en werd overspoeld met vragen of ik iets nodig had, of ze misschien kon wassen voor me, of ik nog meer wilde drinken, of ik koffie wilde etc. Gastvrij dat zijn ze hier dus wel. Later legde ze uit dat ze in het ziekenhuis was geweest voor haar hart en alleen plek had voor 1 nacht voor mij, terwijl ik er 2 had geboekt. Beetje vaag verhaal. Ik had een 5 bed mixed dorm room geboekt, maar die was dus bij haar niet beschikbaar omdat ze ziek was, dus ging ik mee met haar zus, die me met haar man kwam ophalen. Een beetje verrast stapte ik in de auto achterin bij de kids; Jean Paulo en Luka. Die laatste spreekt trouwens boven verwachting goed Engels. Onderweg werd duidelijk dat haar zus de gasten opvangt omdat Mira dat zelf nu even niet red. Lucky me, want ik heb nu een kamer voor mij alleen met een waanzinnig 2 persoons bed! En dat voor dezelfde prijs! :)
Het is eigenlijk een soort apart gedeelte van hun eigen huis wat ze verhuren aan gasten. Naast mijn kamer zijn er nog 2 kamers en slaap je hier dus met maximaal 6 mensen, en heb je vrij gebruik van de badkamer, keuken, balkon, woonkamer en computer met internet. De wifi werkt helaas niet, maarja....ik kan wel op m'n gemakje dit stukje typen hier. :) De kinderen lopen af en toe langs en gisteren hebben we met een Duits stel en een Frans stel wat hier ook verblijft, met Luka samen een spelletje kaarten gedaan en gekletst. Super gezellig. Dat kind is zo slim, die dreunt gisteren even alle hoofdsteden van alle landen in de wereld op. Hij schudt ze zo uit zijn mouw! Ongelofelijk! :) Ik heb maar niet al te hardop gezegd dat ik juf ben....want dit win ik niet van hem. Vanmorgen wilde hij van het Franse stel Frans leren en vanavond zal ik hem ongetwijfeld wat Nederlandse woordjes meegeven. Het is hier dus zeker gezellig en ik word echt ondergedompeld in de Kroatische gastvrijheid. Omdat ik gisteren zo laat aankwam kreeg ik allemaal eten en cake van ze, en gisteravond een fles wijn. Als ik iets nodig heb hoef ik maar te roepen en ze brengen het naar me. Echt fantastisch! Natuurlijk heb ik vanmorgen wel zelf mijn eigen boodschapjes gedaan, maar het is wel super fijn dat ze zo behulpzaam zijn. Vanmorgen op hun advies naar het strand geweest en even heerlijk een paar uurtjes op de bakplaat gelegen :) Daarna weer teruggegaan omdat het wat bewolkt werd, en heb ik gelijk m'n reis voor morgen zitten plannen. Helaas zijn de treinverbindingen in Kroatie niet al te best, dus pak ik een bus terug naar Zagreb, waar ik met de trein verder zal gaan naar Ljubljana, en vervolgens Bled. Daar blijf ik de rest van de week, om daarna helaas alweer door te gaan naar Munchen, om volgend weekend weer thuis te komen. De tijd gaat echt veel te snel, maar ik geniet enorm van alle avonturen die ik beleef, de culturen die ik zie en ervaar, en de mensen die ik ontmoet. Na wat relaxen hier in Bibinje (klein plaatsje vlakbij Zadar aan de Dalmatische kust) wordt het in Slovenie tijd voor wat actie in en om de bergen, ik ben benieuwd!!!

Tot de volgende keer!!

Liefs, Evelien

Foto's volgen hopelijk snel, maar zolang mijn USB niet werkt wordt het wat lastig... ;)