De kop is eraf!

Zo, op deze vroege morgen met, na veel gedoe eindelijk een stabiele wifi-verbinding, tijd om mijn avonturen van de afgelopen dagen met jullie te delen. Naast mij zit een Japanner die zijn thee letterlijk op slurpt en ik ben de kamer maar uitgevlucht want mijn Braziliaanse roomie heeft vannacht een compleet bos omgezaagd met zijn gesnurk. Goedemorgen!

Het begon allemaal in Nijkerk, waar ik op maandag tegen half 8 de trein nam richting Utrecht Centraal om daar vervolgens in de nachttrein naar Munchen te stappen. Voor mij liep een wat oudere dame die ik holp met haar bagage, ze bleek in dezelfde coupe te zitten als ik. Ook zat daar al een vrouw uit Ghana en snel raakten we aan de praat. Altijd hetzelfde riedeltje natuurlijk; je stelt jezelf even voor, vraagt waar de ander vandaan komt, die vraagt dat vervolgens aan jou en daarna gaat het gesprek negen van de tien keer over waar de reis naartoe gaat. (of, indien je zegt uit Nederland – Amsterdam te komen, komt het hoofdstuk wiet ook altijd even aan de orde....haha!) Het was even zoeken hoe je bovenin je bedje komt, maar de oude vrouw bleek een nachttrein goeroe te zijn en kon mij haarfijn vertellen hoe ik het dus NIET moest doen ;) Ik zat al boven in mijn bedje toen zij nog even aangaf dat die ladder waarmee ik zojuist halsbrekende toeren had uitgehaald ook uitgeschoven kon worden.....dussss. In Duisburg kwam er nog een ietwat knorrige Oostenrijkse dame bij, die na even te hebben gekletst al vrij snel ging slapen. Reden voor mij om ook maar in mijn upper bed te klimmen en te proberen om wat te rusten. Want slapen in een trein.....je ligt prima, het is donker, maar al die geluiden en bewegingen. Af en toe werd ik letterlijk tegen de muur gedrukt om vervolgens weer tegen de stang van het bed tot stilstand te komen omdat de trein weer verder ging. Al met al overigens zeker geen negatieve ervaring. De ligbedden zijn comfortabel, je kunt de coupe afsluiten, er is voldoende wasgelegendheid en dit wordt ook nog redelijk schoon gehouden. Het enige minpunt is dat ze het omroepen van de komende stations nogal eens vergeten, wat in ons geval een behoorlijk gestresste Ghanees opleverde die al ijsberend vanaf 6.15 door de gangen heen liep, naar buiten kijkend om te zien of er al een station zou opduiken.....

Tegen 7.30 aangekomen in Munchen en toch wel behoorlijk gaar van dit nachtelijke avontuur begaf ik mij naar de informatie balie om te checken hoe laat de trein naar Salburg zou gaan en of ik hiervoor moest reserveren. Netjes kreeg ik een geprint A4tje mee met daarop ongeveer tien opties voor de treinen naar Salzburg. Ik besloot om in de middag die kant uit te gaan, dan had ik nu nog tijd om even snel Munchen te verkennen. Te beginnen bij het door mij nog lang niet goed genoeg ontdekte Starbucks.....je schijnt er koffie te kunnen halen en ontbijt hebben ze er ook. En tja, wat dan ook wel leuk is, is dat ze wifi hebben. Zo kon ik na nog geen 24 uur onderweg te zijn gelijk mijn verslaving bijhouden. Eigenlijk toch erg, op dit soort momenten merk je eigenlijk pas hoe afhankelijk of misschien beter gezegd verslaafd, je soms kunt zijn aan social media en internet. Maargoed, ik liet me de cappucino goed smaken en de croissant die ik erbij bestelde bleek een prima ontbijtje. Vervolgens liep ik om 9 uur de stad in, beetje rondkijken bij de winkels, een markt, een kerkje beklommen (warm!!), genoten van het uitzicht, bijgekomen met een te duur kopje koffie op een terrasje en mijn avonturen opgeschreven in een schriftje. Time flies when you are having fun, dus zo zat ik om 13.30 weer in de trein naar Salzburg. Een zogenaamde snelle trein, waarmee ik binnen 1,5 uur op plaats van bestemming was. Onderweg zag ik het landschap veranderen van grote stad naar prachtige natuur. Het was prachtig weer dus een mooi gezicht om vanuit het niets ineens een heleboel bergen tevoorschijn te zien komen. In Salzburg was het goed warm, dus met klotsende oksels begaf ik mij naar de bus terminal waar ik eerst maar even moest uitzoeken waar ik een kaartje kon kopen. Waarom ik de kaartjes automaat straal voorbij liep weet ik niet, ik zal de hitte de schuld geven dat ik met mijn domme kop een superduur kaartje bij de chauffeur heb gekocht. Maarliefst 2,30 voor een ritje van nog geen 10 minuten, en dan moest ik nog staan ook! Eenmaal uitgestapt de routebeschrijving naar het hostel gevolgd en ik kwam uit bij het Salzburger Lehrerhaus.....hmm, oke, ik dacht toch echt dat ik op vakantie was! Maar dit bleek een internaat, wat in de zomer dus gebruikt wordt als hostel. Ach, ik voelde me in ieder geval gelijk thuis dus ;) De kamer zag er prima uit en het uitzicht is fantastisch. Het hostel wordt gerund door een stel Poolse dames, die de eerste dag voornamelijk bezig zijn geweest met de verschrikkelijke wifi-verbinding.....die werkte dus gewoon niet. Gek he, als er meer dan 100 jonge internet junkies in het hostel verblijven. Dat ding was gewoon overbelast, maargoed. Die avond heb ik paps en mams opgezocht, die blijven hun laatste vakantiedagen nog in Salzburg. Hoe grappig was het om bij het stoplicht te staan en ineens twee Oerhollandse mensen op een geweldig mooie Oostenrijkse leenfiets de berg af te zien scheuren! Fantastisch! We hebben lekker gegeten en afgesproken om de volgende dag weer samen op te trekken en afhankelijk van het weer het een en ander te bezoeken. Eenmaal terug ibn het hostel kon ik mijn kamer niet in, bleek de sleutel weg.....het is namelijk een prima regel om per kamer waar 3 verschillende mensen in slapen maar 1 sleutel mee te geven. Poolse logica? Ik snap het in ieder geval niet, maar gelukkig waren ze wel zo slim om een reserve sleutel mee te geven en kon ik toch naar binnen. Ook de wifi werkte nog steeds niet zoals het zou moeten, dus het reserveren van een hostel in Wenen werd een fijne uitdaging....

Gelukkig hadden ze op een pleintje in hartje Salburg free wifi en is dat allemaal toch goedgekomen. De woensdag heb ik met pa en ma de Mirabell gardens bezocht, waar ook een scene van de Sound of Music is opgenomen. Helaas werkte het weer niet zo mee en kwam de regen met bakken uit de hemel zetten. Wat resulteerde in een verblijf van ruim 2 uur in een klein Italiaans koffiehuisje waar ze naast lekkere broodjes ook oersterke koffie verkochten. Stijf van de caffeine konden we toen het eenmaal droog was weer verder, en hebben we nog even rondgelopen in het centrum. Alles, maar dan ook alles draait hier om Mozart. Je kunt het zo gek niet verzinnen of ze verkopen het hier, van Mozart chocolade tot Mozart badeendjes. Gelukkig heb ik de verleiding weten te verstaan ;) 's Avond hebben we in een kasteel, of eigenlijk oud fort bovenop de berg een diner gehad met prachtig uitzicht. Daarna hebben we genoten van het Festungskonzert, een soort huiskamerconcert waar stukken van Schubert en Mozart (o.a. Eine Kleine Nachtmuzik) werden gespeeld door een strijkkwartet, aangevuld met piano. Weer eens wat anders dan de 3 J's, maar ik heb echt genoten! Het was prachtig te zien hoe de man op de cello met zijn mimiek bezig was, als je hem een rode neus zou geven zou hij prima dienst doen als clown :) Ook merkte je wel, ondanks dat ik ook een broekie ben op het gebied van concerten met klassieke muziek, dat er veel toeristen waren die ook nog nooit eerder bij zo'n concert waren geweest. Zo werd er na elk stuk heftig geklapt, terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling is. Pap hield dan ook zijn handen steevast uit elkaar, en begon na het vierde stuk zeer enthousiast te klappen! Want dan moest het wel. Ook hilarisch waren de Japanners, die braaf achter hun reisleidster (compleet met fout vlaggetje) aanliepen, maar tijdens het concert gewoon snoepjes zaten te zeten, met het nodige gekraak tot gevolg! Ach ja, zo is het in ieder geval niet saai :)

Eenmaal terug in het hostel nog even gekletst met mijn Koreaanse roomie, So Jin. Nadat we even de dag hebben doorgenomen zijn we gaan slapen, om vervolgens tegen 2 uur weer wakker te worden omdat onze derde roomie had bedacht het halve hostel wakker te maken met zijn gesnurk! Oke, ik mag niet klagen, maar dit was wel heel erg, zelfs mijn oordoppen konden het niet tegenhouden. Enigszins geirriteerd ben ik uiteindelijk in slaap gevallen en zit nu ietwat brak dit verhaaltje te schrijven. Vanmiddag vertrek in naar Wenen, en hopelijk is het daar lekker warm en schijnt de zon, want hier in Salzburg is het weerbeeld op dit moment vergelijkbaar met dat in Nederland. Juist ja, het regent....

Ik zal jullie uiteraard snel weer op de hoogte houden van mijn avonturen hier. Foto's volgen snel!

Liefs, Lien